xüruc

is. <ər.> klas. Çıxma, bayıra çıxma. Xüruc etmək – çıxmaq. . . o İskəndər Rumi idi ki, Məqduniyyə adlı ufaq bir ölkədən xüruc eləmişdi və gəlmişdi Əcəm ölkəsindəki bütün atəşgədələri dağıtmışdı. . Ə. M.. // Zühur etmə, zahir olma, ortaya çıxma. <Axund:> Yəqin dünyanın axırı və Dəccalın xürucu yaxınlaşıb. Ə. H..